Page 201 - KongresKultury2016v2
P. 201
Problem Procedury i kryteria wyboru dyrektorów teatrów są wadliwe.
Rekomendacje Proces wyłaniania dyrektorów naczelnych i arty-
stycznych powinien się odbywać na podstawie katalogu dobrych prak-
tyk sformułowanego z inicjatywy MKiDN przez środowisko teatralne
w porozumieniu z samorządami. Udział ekspertów w komisjach kon-
kursowych powinien być zwiększony. Postulujemy wcześniejsze roz-
strzyganie o losach dyrektorów i zespołu (co najmniej osiem miesięcy
przed końcem kadencji) i szanowanie kadencyjności. Adresaci: orga-
nizatorzy teatrów publicznych, dyrektorzy teatrów.
Spodziewane rezultaty Większa spójność programu artystyczne-
go, większe bezpieczeństwo zespołu i samej instytucji. Uniezależnienie
teatru od indywidualnych gustów organizatora.
Problem Teatr jest nieobecny w systemie edukacyjnym. Społeczeń-
stwo nie zna teatru publicznego ani jego specyfiki.
Rekomendacje Należy wprowadzić – na wzór anglosaski – zajęcia
teatralne do programów szkolnych. Powinniśmy rejestrować i rozwijać
jakość działań teatralnych skierowanych do przedszkoli i szkół. Trzeba
rozwijać współpracę edukacyjną między teatrami publicznymi a szko-
łami, działania edukacyjne i komunikacyjne dotyczące roli i zadań te-
atru publicznego w społeczeństwie. Adresaci: MEN, MKiDN, kurato-
ria, samorządowe wydziały kultury i oświaty, Instytut Teatralny, działy
edukacji teatrów publicznych.
Spodziewane rezultaty Większa świadomość misji teatru pu-
blicznego w jego otoczeniu społecznym, lepsze kompetencje kultural-
ne przyszłych odbiorców.
3.6. Organizacja, samoorganizacja, instytucjonalizacja 201
Teatry publiczne – misja dla społeczeństwa czy usługi dla ludności?
