Page 149 - KongresKultury2016v2
P. 149
Problem Zarówno nauczyciele, rodzice, jak i w dużej mierze dzieci
uważają programy edukacji kulturalnej i artystycznej za nieatrakcyj-
ne, anachroniczne i traktują je po macoszemu.
Rekomendacje Należałoby rozbudować sieć programów rezydencji
artystycznych w ramach szkół we współpracy placówek oświatowych
z instytucjami artystycznymi i kulturalnymi, a do tego systematyzować
pracę w obszarze kultury i sztuki w ramach obowiązkowego, intensyw-
nego, wieloletniego cyklu (od dwóch do czterech godzin w tygodniu).
Ważne jest zacieśnienie współpracy między nauczycielami i rodzicami
uczniów, a także opracowanie modelu ewaluacji zajęć.
Spodziewany rezultat Wzrost zainteresowania i poczucia wagi
tego rodzaju zajęć po wszystkich stronach.
Problem Obecne programy kształcące edukatorów kultury są
anachroniczne. Edukator jest najważniejszy – jest podstawowym
podmiotem procesu rozwoju edukacji kulturowej – ale w praktyce
postępuje deprecjacja i marginalizacja jego roli.
Rekomendacje Bardzo istotna dla rozwiązania tego problemu jest
integracja rozdzielonych dotychczas dyscyplin (plastyki, historii sztu-
ki, muzyki, nauk społecznych itd.) w ramach nowego modelu edukacji
kulturowej, skierowanej do edukatorów i uczniów, na wszystkich szcze-
blach edukacji, a także integracja programów. Należałoby wzmocnić
instytucjonalny wymóg włączania programów edukacyjnych do pro-
gramów instytucji kultury i stworzyć program nadzoru jego realizacji
przez poszczególne instytucje – trzeba sformułować postulaty o cha-
rakterze rekomendacji dla MNiSW i MKiDN. Ważne jest tutaj włącze-
nie do podstawy programowej obowiązkowych fakultetów z zajęć kul-
turalnych i artystycznych, takich jak programy rezydencyjne artystów,
wizyty w instytucjach kultury, projekty plenerowe. Trzeba zbudować
3.1. Edukacja 149
Czy w szkole jest miejsce na kulturę?
