Page 146 - KongresKultury2016v2
P. 146

Problem  Nie ma spójnego programu przygotowania zawodowego
edukatorów kultury (edukacji artystycznej na uczelniach artystycz-
nych, kierunkach uniwersyteckich, jak historia sztuki, kulturoznaw-
stwo, pedagogika itd.).

Rekomendacje Należy dokonać zmian programowych na kierun-
kach, z których rekrutują się w większości edukatorzy kultury (na
uczelniach artystycznych, uniwersytetach, studiach podyplomowych).
Koordynowane zmiany winny uwzględniać realne potrzeby dotyczące
ich przygotowania do zawodu oraz zmieniających się wymagań ryn-
ku pracy (edukacji nie tylko dzieci i młodzieży, lecz także dorosłych,
seniorów, środowisk w różny sposób wykluczonych z udziału w kul-
turze). Zmiany muszą mieć charakter elastyczny, otwarty na korekty
i rewizje.

Spodziewany rezultat Podniesienie rangi edukacji kulturowej
(jak to się już dzieje w muzeach) do niezwykle ważnej dziedziny peda-
gogiki społecznej, kształtującej otwarte i światłe postawy wobec współ-
czesnego świata.

Problem  W potocznym myśleniu edukacja kulturowa jest ogra-
niczona do (bardzo skromnej) edukacji szkolnej (wizyt w muzeum
itp.). Tymczasem edukacja kulturowa jest obszarem szczególnie pre-
destynowanym do prowadzenia edukacji ustawicznej o celach wy-
kraczających poza samo tylko uczestnictwo w kulturze artystycznej.

Rekomendacje  Należy nie tylko przemyśleć i zmodernizować me-
tody edukacji kulturalnej adresowanej do dzieci i młodzieży szkolnej,
lecz także objąć nią inne grupy wiekowe i społeczne. Szczególną uwagę
należy poświęcić edukacji prowadzonej dla grup wykluczonych i mar-
ginalizowanych. Osobnym problemem, wobec rosnącej ilości czasu

146  Edukacja przez kulturę / edukacja artystyczna / edukacja muzealna
   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151