Page 143 - KongresKultury2016v2
P. 143
wykorzystania środków finansowych, a także do ograniczenia ich złe-
go wydatkowania i do lepszego przygotowania platformy współpracy
przy działaniach edukacyjnych różnych podmiotów: szkoły, instytucji
kultury, organizacji pozarządowych, nowych mediów, grup nieformal-
nych (np. rodziców).
Problem Podstawy programowe kształcenia w dziedzinie kultury
są zdezintegrowane, fragmentaryczne i zbyt często krótkookresowe.
Rekomendacje Niezbędne jest zbudowanie silniejszych ośrodków
koordynacji programowych. Edukacja formalna i pozaformalna wy-
maga zharmonizowania, a także dobrych podstaw metodologicznych
do wdrażania programów edukacyjnych. Wszystkie środowiska zain-
teresowane edukacją kulturalną powinny mieć możliwość uczestnicze-
nia w tworzeniu ram programowych, nowych projektów edukacyjnych
i opiniowania propozycji finansowych, które ich dotyczą. Konieczne
jest wydłużenie perspektyw programowych, ustabilizowanie polityk
i ich lepsza koordynacja. Adresaci: MEN, MNiSW, samorządy wszyst-
kich szczebli.
Spodziewane rezultaty Zbudowanie adresata z prawdziwego zda-
rzenia, podmiotu odpowiedzialnego za rozmaite działania edukacyjne.
W efekcie koordynacji tych prac prowadzonych przez wiele podmio-
tów i instytucji życia publicznego zostaną wzmocnione efekty kształce-
nia. Lepiej zostanie wykorzystana siła sektora pozarządowego, a także
łatwiej będzie monitorować trwałość samych efektów. Ważne, by adre-
satem programów były wszystkie grupy społeczne.
Problem Edukacja artystyczna wciąż wymaga wzmocnienia
i zmian.
3.1. Edukacja 143
Edukacja artystyczna – edukacja kulturalna, gdzie jesteśmy?
