Page 237 - KongresKultury2016v2

Wojciech Kucharczyk i Monika Pasiecznik przedstawili dwa różne
spojrzenia na scenę muzyczną w Polsce. System, który istnieje wokół
muzyki współczesnej, wyłaniał się przez ostatnie 100 lat ze struktur ob-
sługujących muzykę klasyczną. Zdążył już wypracować swoją własną
praktykę i zbudować własną scenę. Obecnie jest ona zależna od wielu
instytucji, w tym niemuzycznych, i często działa w oderwaniu od reguł
rynku sztuki. W związku z tym Pasiecznik postulowała, aby tę scenę
traktować autonomicznie. Wojtek Kucharczyk zaś zwrócił uwagę na
strategie „zrób to sam”, które są charakterystyczne dla niezależnej sce-
ny muzycznej. Umożliwiają one korzystanie z dobrodziejstw alterna-
tywnej ekonomii, m.in. dzięki dematerializacji nośnika czy tworzenia
sieci odbiorców, która wykracza poza granice poszczególnych państw.
Jego zdaniem należy budować nietradycyjne obiegi kultury, które
funkcjonują niemal bezbudżetowo.

Tomasz Kozak zaproponował konkretne rozwiązanie, które nazwał
fantazją kompensacyjną – powołanie nowej sieci instytucji Wojewódz-
kich Instytutów Interdyscyplinarnych (WII). Ich konstelacja – złożona
z 16 jednostek twórczo-badawczych, a jednocześnie dydaktycznych
– powinna ogniskować ogólnospołeczne dążenia do ustanawiania nie-
konwencjonalnych (transdyscyplinarnych) relacji komunikacyjnych
między coraz bardziej niekompatybilnymi strukturami poznawczymi
i politycznymi. W ramach finansowanych przez WII programów ope-
racyjnych (seminaryjnych, laboratoryjnych, warsztatowych, produk-
cyjnych, wydawniczych, translacyjnych itd.) artyści współpracowaliby
z filozofami, historykami, socjologami, filologami, psychologami i ku-
ratorami. Instytuty byłyby strukturami nie tylko naukowymi, lecz tak-
że wystawienniczo-muzealnymi.

Samoorganizacja w kulturze 237