Page 258 - KongresKultury2016v2

• Należy opracować standardy edukacji artystycznej w poszczegól-
nych dziedzinach sztuki, przede wszystkim jako tekst otwarty i jed-
nocześnie inspirujący dla pedagogów poszukujących nowych treści,
metod i form nauczania, ale pożyteczny także dla organizatorów
edukacji, poszukujących modelu długofalowych zmian i optymalne-
go wydawania środków publicznych. Standardy mogą stać się waż-
nym impulsem rozwojowym do tworzenia nowoczesnej metodyki
i kształcenia nauczycieli.

• Edukacja artystyczna na poziomie podstawowym powinna być
dostępna dla wszystkich obywateli, co w praktyce powinno ozna-
czać przede wszystkim obecność zajęć artystycznych i artystów
w oświacie.

• Główna zmiana potrzebna w edukacji artystycznej w oświacie po-
winna dotyczyć organizowania przede wszystkim żywej praktyki
artystycznej, w której uczniowie tworzą, obcują z głęboko interesują-
cą, angażującą materią sztuki. Tylko takie zajęcia z muzyki i plastyki
mają sens. Nieadekwatność, niski poziom artystyczny i infantyliza-
cja sztuki na lekcjach muzyki i plastyki szkodzą bowiem realizacji
podstawowych celów edukacji artystycznej. W dziedzinie muzyki
powinno dominować aktywne muzykowanie w zespołach.

• Zajęcia artystyczne powinny stwarzać warunki do indywidualnej
ekspresji i eksperymentu, co najczęściej jest trudne podczas zwy-
kłych lekcji. Na wyższych etapach kształcenia należy powiększać
pole zajęć fakultatywnych i pozalekcyjnych.

• Lekcje muzyki i plastyki powinny w większym stopniu uwzględniać
współczesne doświadczenie kulturowe uczniów, a także uporządko-
wane relacje między kulturą popularną i wysoką.

• Należy odwrócić tendencję obniżania wymagań wobec nauczycieli
muzyki i plastyki, uruchomić praktycznie nieistniejący dziś system

258 Prawo dziecka do kultury. Nowe wizje edukacji