Page 113 - KongresKultury2016v2

Jednostki samorządu najbardziej skupione na rozwoju turysty-
ki za pomocą kultury (powiaty i gminy miejskie) są zarazem
znacznie mniej skoncentrowane na osiąganiu dzięki kulturze
celów społecznych. (…) Zarazem oba te cele rozchodzą się do-
syć dramatycznie (…) z celem rozwoju i integracji społeczności
lokalnych, a zatem z uspołecznionym i odpowiedzialnym myśle-
niem o funkcjach kultury i polityki kulturalnej jako narzędziami
budowania kapitałów społecznego i kulturowego społeczności
lokalnych. (Fatyga i in., s. 142).
Dodatkowym problemem jest to, że niezwykle trudno zmienić ten do-
minujący w większości samorządów sposób myślenia o kulturze, będą-
cy w dużej mierze pochodną przyjęcia przez nie pozycji podporządko-
wania wobec centrum. Nie można go z pewnością zmienić z zewnątrz,
dowodząc jego słabości za pomocą badań i ekspertyz, to bowiem pro-
wadzi do utwierdzenia peryferii w przekonaniu, że są one w pewien
sposób ułomne i nie dorównują centrum. Tego rodzaju pomoc legi-
tymizuje centrum w roli wzorca, podmiotu ustanawiającego normy
określające, czym powinna być kultura, czemu może służyć i jak należy
ją rozwijać i o nią dbać. Peryferii nie można zmieniać też za pomocą
okazjonalnych działań animacyjnych i edukacyjnych:
Oni są szlachetni (…). Oni mają dobre pomysły animacyjne, su-
mienie społeczne i do ludzi tak, i by byli rzecznikami, i pomysły
też takie nowoczesne (…). Ale przyjeżdżają i odjeżdżają, pod-
ciągną ich na górę i ich nie ma. Podpuszczają tych ludzi, oni nie
mają szans pracować z czymś, co jest jakby systemem, z instytu-
cjami, różnymi pokoleniami. Ten rodzaj partyzantki po prostu
miesza. (Adamska i in., s. 350).
Do zmiany sposobu myślenia o kulturze i podniesienia jej ran-
gi na peryferiach nie wystarczą też, choć są bardzo istotne, inwe-
stycje infrastrukturalne, których dokonano ostatnio bardzo wiele.

Metropolizacja 113