Page 100 - KongresKultury2016v2

przebudowy czy poszerzania ulic przez prywatnych właścicieli po
estetyczne oswajanie najbliższego otoczenia.
2. Na ulicę wychodzą wówczas treści, obrazy i praktyki tłumione do-
tąd, obecne w sferze domowej i lokalnej: „wartości rodzinne”, reli-
gia, idee polityczne, a także reklama (znów, metaforycznie: obecne
w domach w charakterze „wystawek” puszki po piwie i opakowania
po czekoladzie przybierają postać ulicznych szyldów, billboardów
i neonów 24-godzinnych sklepów z alkoholem i sex shopów).
3. Wartości publiczne nie znajdują wejścia do sfery prywatnej: obszar
domowy („wartości rodzinne”) pozostaje chroniony. Jest tu promo-
wana indywidualistyczna forma egalitaryzmu („polski republika-
nizm” czy „sarmatyzm”, jak u Jana Staniłki, lub jego krytyka: „polski
feudalizm”, jak u Jana Sowy lub Janusza T. Hryniewicza). Wskazany
w badaniach kryzys zaufania społecznego wiąże się również z po-
dwójnymi standardami: osobnymi zespołami wartości stosowany-
mi wobec kręgu „bliskiego” i kręgu „średniego”, wobec bliskich oraz
wobec instytucji państwa i prawa.
Pytanie 2. Czy i jakiego rodzaju regulacjom powinna podlegać wspól-
na przestrzeń wizualna (casus tzw. ustawy krajobrazowej) i mieszkalna
(zakazy grodzenia osiedli w kilku miastach)? Jak powinny być definio-
wane wychowawcze funkcje szkoły (państwa) wobec funkcji rodziny?

Paradygmaty tożsamości – zawsze binarne, zawsze pewne
Więcej na ten temat: opracowanie POLARYZACJA W SFERZE KULTURY.
1. Historycznie dominujące ujęcie polskiej tożsamości definiuje długie

trwanie napięcia między kompleksem niższości (pod Rosją, za Za-
chodem) a poczuciem wyższości (koncept moralnego zwycięstwa),
długie trwanie paradygmatu romantycznego, struktura feudalna

100 Stan krytyczny. Sfera publiczna w Polsce po 1989 roku