Page 249 - KongresKultury2016v2

Monika Obuchow

problemy
Nieobecność kultury dla dzieci w ogólnodostępnym dyskursie o kul-
turze ją marginalizuje. Jako dyskurs rozumieć można tu zarówno (nie)
obecność medialną, jak i akademicką. Marginalizacja wpływa na ja-
kość kultury. Brak krytyki to brak stymulacji do rozwoju. Brak pre-
stiżu (a takowy buduje obecność w wysokojakościowym kontekście)
przekłada się na nieuczestnictwo utalentowanych twórców, a dalej
brak wartościowych produkcji w obrębie gatunku (jest to jedna z przy-
czyn braku polskiej kinematografii dla dzieci). Marginalizacja to tak-
że brak informacji, czyli dostępu odbiorców do dzieła – na dwóch
płaszczyznach. W przypadku kultury dziecięcej będzie to zarówno
dorosły, jak i dziecko. Dorosły potrzebuje informacji o wartościowych
propozycjach, dziecko – tychże propozycji dostępnych w mediach.
Nieobecność sztuki dla dzieci w mediach przekłada się na niewielką
dostępność kultury dziecięcej, a następnie jej rosnącą elitarność, po-
większającą różnice klasowe.
Rekomendacje
• Przeważająca większość programów o kulturze powstaje dzięki

udziałowi środków z budżetu państwa. Wpisanie w regulamin, że
20 proc. środków ma być wydatkowane na kulturę dla dzieci, wymu-
siłoby wprowadzenie jej do dyskursu medialnego.
• Prawdopodobnie pojawienie się programów wspierających jedynie
kulturę dziecięcą i ich twórców zachęciłoby artystów dotąd nieza-
interesowanych tworzeniem dla dzieci do podjęcia inicjatywy i jed-
nocześnie ożywiłoby wiele gatunków przeznaczonych dla młodych
odbiorców.

Prawo dziecka do kultury. Wykluczeni z kultury 249