Page 252 - KongresKultury2016v2

• W edukacji artystycznej i kulturalnej należy uwzględnić zmiany, któ-
re zaszły w kulturze współczesnej, w mediach i technologiach. Mamy
także do czynienia z pokoleniem sieciowym, które nie zna świata
bez komputera i które charakteryzuje się specyficznym funkcjono-
waniem poznawczym, jednoczesnym funkcjonowaniem w świecie
realnym, wirtualnym i wyobrażeniowym.

• W programach kształcenia nauczycieli powinny być uwzględnione
moduły edukacyjne zawierające wiedzę związaną z charakterystyką
pokolenia sieciowego, z programami stymulującymi rozwój zdol-
ności twórczych dzieci i młodzieży, z wykorzystaniem hybrydyzacji
środowiska, transmediów w edukacji. Obecnie klasyczne treningi
twórczości mogą mieć mniejszą skuteczność w porównaniu z pro-
gramami, w których zostaną wykorzystane formy i środki związane
ze współczesną kulturą i z preferowanym sposobem funkcjonowania
osób należących do pokolenia sieciowego.

Agata Skórzyńska
• Diagnoza i likwidowanie organizacyjnych barier, utrudniających

współpracę między sektorem oświaty i kultury, zwłaszcza na pozio-
mie lokalnym.
Powodzenie przedsięwzięć z dziedziny edukacji kulturalnej (kultu-
rowej) w dużej mierze zależy od współpracy między środowiskiem
oświatowym a sektorem kultury (zwłaszcza publicznym). Struktural-
ny podział (od poziomu centralnego po lokalny) powoduje, że te dwa
sektory pracują w ramach innych uwarunkowań formalno-prawnych
i w zgodzie z inną logiką organizacyjną. Nierzadko prowadzi to do
swoistego izolacjonizmu dwóch bardzo ważnych dla edukacji kultural-
nej środowisk – nauczycieli i pracowników sektora kultury, powoduje

252 Prawo dziecka do kultury. Nowe wizje edukacji